वेडा पिंजारी

सृष्टीचा वेडा पिंजारी
वा-याची करि धरुनि धनुकली
पिंजत बसला सफेत कापुस
भरावयाला दुलई अपुली ।
त्या दुलई चे अस्तर शामल
गर्भ रेशमी निळे झुळझुळे
भरा व्यवस्थित किति जरी कापुस
लोळा गोळा होने न टळे ।
म्हणून हा वेडा पिंजारी
पुन्हा नभाची दुलई उकली
शुभ्र ढगांचा नाजुक कापुस
पिंजे त्याची पवन धनुकली ।
सकाळ पासुन वेड्यागत हा
श्रमून भरतो अपुली दुलई
दिवसा सगळी नीट भरुन
तिज पांघरावया रात्री घेई ।
दुलई चे बाह्यरूप शामल
आणि मधोमध चंद्र चांदवा
ता-यांच्या टिकल्या चमचमती
रात्री सारे दिसे वाहवा
रात्र भरातच परंतु होतो
सगळा कापुस लोळागोळा
फिरून तो पिंजारी पसरे
मळका कापुस अस्तरी निळ्या ।
नित्य तयाचा अजब छोकरा
रविची भिंगरी फिरवित येई
फिरत फिरत ती खुशाल सारी
पांढरी रुई उधळित जाई ।
मळके छोटे पुल करिते
ढवळा कापुस कधि कधि काळा
मार खाउनी पिंजर बालक
अश्रूंनी मग भिजवी त्याला ।
शरद काळे
ग्वाल्हेर
1959