Tuesday, November 23, 2010

इच्छा

वाटे वेडे वेडे व्हावे
सोपे सोपे ही चुकावे
वाट सरळ सरळ
तरी त्यात हरवावे

व्हावे विस्तवांत धूर
वर नागमोडी जावे
स्वैर उडत्या पाखरा
घट्ट घट्ट जखडावे

धावे काळवीट धुंद
शाखा शिंगें पर्ण हीन
अशा वेगांत टिकावे
पान होऊन गुमान

एक प्रेमी करकोचा
व्हावा प्रेमभंग त्यांत
चोच सुरीच उरांत
खुपसून व्हावे शांत ।

डॉ. शरद काळे
टाटानगर,१९६६

5 comments:

अरविंद said...

अतिशय सुंदर कविता,,,

BrijmohanShrivastava said...

बहुत समझने की कोशिश की- पास में कोई रहता भी नहीं -अन्यथा उससे अर्थ समझता।

चैताली आहेर. said...

एक प्रेमी करकोचा
व्हावा प्रेमभंग त्यांत
चोच सुरीच उरांत
खुपसून व्हावे शांत ।


khup sundar rachana.....
ek ek shabd uchit ani yogya... bhaav..aashay...sarv kahi sundar....!!!

sachin patil said...

व्वा व्वा आशाजी दुसरा , तिसरा पँरा खुपच सुंदर आहे.एकदम बढिया है...

Unknown said...

hamesha aapke blog me aati hun,kuch se jyada kuch nahi samjhti,sundar lgta hai,kripya hindi me bhi den...