ओळखा पाहू

शालु तपकिरि तनु लतिके वरी खुलुनी ऐसा दिसे
बघुनि मन ही वेडे पिसे ।
लचकदार नाजूक कटिवर कटिपट्टा निळसर
खुणवि मज वेड्या पुढती सर ।
लांब निमुळते पाय तियेला हजार असती पहा
हळुच कुरवाळी मी त्यां अहा ।
विळखा घालुनि कटी भोवती तिच्या पिरे मी पथी
न मज वाटे लोकांची क्षिति ।
धुंदीत तिच्या सहवासाच्या मी असे
चालता पथीं जन खाकरती हो कसे
पाहुनि अम्हां ते नाक मुरडिति पिसे
त्रास तयांचा असा चुकविण्या फटफटते तो वरी
असू आम्ही हो मार्गा वरी ।

रहदारी सुरु होण्या पूर्वी अपुल्या परि हो त्वरा
करोनी येतो आम्ही घरा ।
तरि एखादा लाल हरीचा रामप्रहरी परी
पकडितो आम्हा रस्ते वरी ।
प्रणय क्रीडा बघुनि आमुची मिटुनी तो लोचन
पुटपुटे नरक नसे याहुन
उचलिना पापण्या डोळ्यांच्या तो वरी
जाहलो दिसेनासे आम्ही जोवरी
उघडून नेत्रद्वय वदे असा नंतरी
मार्ग अता हा पवित्र सुंदर स्वच्छ मला वाटतो
बघुनि मनि मोद कसा साठतो ।

काव्य रसिक परि लोक तुम्हा मी निवेदिली जी कथा
ऐकण्या फक्त नसे ती वृथा ।
विचार करुनि नीट तरी धावत या सांगण्या
कोण ही आहे माझी प्रिया ।
पाणि पालथ्या घागरि वरती उगिच ओतले फुका
असे मज वाटू देऊ नका ।