Saturday, January 23, 2010

कॉलेज क्वीन

ही कविता डॉ. काळे जेंव्हा शिकत होते त्या वेळची. तेंव्हां कॉलेज क्वीन ही सुंदर मुलींना दिली जाणारी एक उपाधी असायची . वर्णन जरी आजकाल च्या मुलींशी जुळणारं नसलं तरी भाव तोच . बघा तरी त्या वेळ ची ही कॉलेज क्वीन.
उडवी फरारा अवळ वारा पदर विरळ वॉइल चा
सुवास भारी भरी खुमारी कामिनिया ऑइल चा ।
वेण्या नच त्या काळ्या सरिता कृष्ण पर्वता मधुनि
उगम पावती, त्वरित धावती, रिबिना जाती मिळुनी ।
मोहक लाली गालां वरली लाजविते लज्जेला
गौर वर्ण होई विवर्ण पाहून गौर अंगाला ।
हे नेसर्गिक वरुन साहजिक मेकप कां न खुलावा
नव युवकांचा मेंदू वरचा ताबा कां न सुटावा ।
किरण रवीचे कसे नेमके शिरती ब्लाउज माजी
अन् क्रोधाने पेन ही चमके दाकविण्या नाराजी ।
करी बुकें अन् उरी धुके सोन्या चे कैसे दाटे
स्वत: पुढे सौंदर्य फिके जगताचे तिजला वाटे ।
ही अभिमानी सिंह गामिनी मज कां पुसता कोण
रूप आणि आवेश दर्शवी ही तर कॉलेज क्वीन ।
तिला द्यावया काया माया उत्सुक किति तरी असती
धनिकांचे रंगेल छोकरे नित निज अंतरी झुरती ।
आणि भाबडे नर ते वेडे दुसरे अगणित असती
हृदय आपुले, प्रेम उदेले, अर्पाया तिज जाती ।
पदांवरी जे स्थिरे, शिरी त्या, लाथाडुन ती राणी
वदे योग्य परि कोणि नसे, नर कुठे कुठे इंद्राणी ।
प्रणय भंग विसरण्या भांग पानांत दंग कुणि झाले
परि दुभंगले अंतरंग ज्यांचे ते स्वर्गी गेले ।
असा किति तरी युवकांचा तिज पाई झाला नाश
योग्य परी तिज कोणि मिळेना घालाया कर पाश ।
दिन वर्षाचे मणी सरकले, वर्ष मालिका फिरली
लग्नाविण परि कॉलेजा ची राणी अंतरी झुरली ।
त्या राणीच्या दासी बटकी ही झाल्या संसारी
नावाची परि राणी असुनी राही तीच कुमारी ।
ज्या दगडी कॉलेजाची ती झाली होती राणी
त्याने ही काढली तिला प्रभु अगाध रे तव करणी ।
अखेरीस मग त्या राणीवर यौवन नृप ही रुसला
अलंकार एक एक काढी ती त्यानेच दिलेला ।
अन् मग एके दिवशी केला कहरच त्या राणीने
कुरूप काळ्या प्रौढ वराला वरले आनंदाने ।
शरद काळे
ग्वाल्हेर 1957

1 comment:

Abhijit Galgalikar said...

सगळ्याच कॉलेजवीरांची कहाणी .. :)