Friday, February 12, 2010

पोलकं

एक आहे पोलकं दिसायला ढोलकं
पोरपणी होतं म्हणे फार फार बोलकं
आता तर हालतात नुसतीच लोलकं
जेंव्ह पासुन आड चोळी आली द्वाड
पोलक्याचं गेलंय मागे कवाड
कुणी येत नाही, दार ढकलीत नाही
वरच्या पेक्षा पोलक्याला खाली ताण राही
ऑफिसांत जातं घामाघूम होतं
फार झालं म्हणजे रुमाल आंत घेतं .
वर्षानुवर्ष तोच तोच स्पर्श
वाढत्या मेदाशी वाढता संघर्ष
हिरवी स्वप्ने पहात गपचिप जगतं
एखाद्या दिवशी अचानक बिथरतं
अन् हळदी च्या अतृप्त इच्छेने विरतं .

शरद काळे
ग्वाल्हेर, 1964

4 comments:

Unknown said...

फार झालं म्हणजे रुमाल आंत घेतं .
वर्षानुवर्ष तोच तोच स्पर्श
वाढत्या मेदाशी वाढता संघर्ष
हिरवी स्वप्ने पहात गपचिप जगतं
bilkul aaj hi halat aahe,sunder kavita. aasha ji hope u r doing well.
mehek
http://mehhekk.wordpress.com/

daanish said...

.....
... .. .....

!! ? !!

Unknown said...

अनुमान से कह रहे हैं सुन्दर रचना

चैताली आहेर. said...

waah....!! polakyavr kavita.. kiti mast kalpana...