Saturday, June 6, 2009

सोपे नाटक

नाटक कोणी लिहू नये
ते करणे कोणा नच ये
खटाटोप फारच असतो
अपयश सर्प तरी डसतो ।
लाबलचक शेतावाणी
घोकावी भाषणें कुणी
प्रॉम्टिंग जर का जोराने
केले तर हॉल दणाणे ।
प्रॉम्टिंगजर का केले हळू
पात्रे लागती बावचळू ।
तरिही मी नाटक लिहिले
अन् लोकांना आवडले ।
वाचनालयीं ते घडले
नट होते वाचत बसले
वाचत असतांनाच नट
करीत होते संवाद ।
लांबलचक क्लिष्ट भाषणे
म्हणती नट कौशल्याने
प्रॉम्टिंग तर मुळी नव्हते
लोक थक्क झाले होते ।
पण अंदर की बात अशी
तुम्हां सांगतो घडली जशी
एकुण एक ऩटा हाती
नाटकाची मम प्रत होती ।

पण प्रत्येक प्रती वरचे
कव्हर निरनिराळे होते ।

शरद काळे
ग्वाल्हेर, 1959

1 comment:

दिलीप कवठेकर said...

वाह वाह. क्या बात है.

आर्टिस्ट कंबाईन ग्वाल्हेर च्या एका नाटकात पात्र भांडणात अस्खलित बोलत होते , तेव्हां नंतर कळले कि तो भाग खरा खुरा होता!!!